http://www.backcare.gr/page/default.asp?id=506
Η σπονδυλοδεσία στον αυχένα εφαρμόζεται συχνότερα για σταθεροποίηση μετά από αυχενική δισκεκτομή. Πρόκειται για περιπτώσεις που υπάρχει πρόβλημα επίμονου πόνου στον αυχένα που επεκτείνεται στον ώμο και στο άνω άκρο σαν αποτέλεσμα πίεσης μίας νευρικής ρίζας από δισκοκήλη (κήλη αυχενικού μεσοσπονδυλίου δίσκου) ενώ πολλές φορές συνυπάρχει μούδιασμα και μυική αδυναμία στο χέρι. Η λύση είναι η αφαίρεση της δισκοκήλης και αποσυμπίεση της νευρικής ρίζας που γίνεται με προσέγγιση της σπονδυλικής στήλης από την πρόσθια-πλάγια επιφάνεια του αυχένα. Στην περίπτωση αυτή, μετά την αφαίρεση της δισκοκήλης, χρησιμοποιούμε πρόσθια διασωματική σπονδυλοδεσία και σταθεροποίηση με ειδικές μεταλικές πλάκες και βίδες κατάλληλου μεγέθους στην πρόσθια επιφάνεια της αυχενικής σπονδυλικής στήλης.
Σε σχετικά νεώτερους ασθενείς (κάτω των 50 ετών) σημαντική εξέλιξη αποτελεί η τοποθέτηση τεχνητού αυχενικού μεσοσπονδύλιου δίσκου. Με τον τρόπο αυτό αποκαθίσταται η φυσιολογική κινητικότητα του αυχένα και μειώνεται ο κίνδυνος ‘φθοράς’ σε παρακείμενους μεσοσπονδύλιους δίσκους που μπορεί να παρατηρηθεί , ιδιαίτερα σε κάποιες περιπτώσεις εκτεταμένης σπονδυλοδεσίας. Σε άλλες περιπτώσεις, όταν υπάρχει σοβαρή αστάθεια της αυχενικής σπονδυλικής στήλης (όπως σε προχωρημένου βαθμού ρευματοειδή αρθρίτιδα που έχει προσβάλει τον αυχένα) συχνά απαιτείται σταθεροποίηση της σπονδυλικής στήλης για να αποφευχθεί σοβαρή παραμόρφωση, πόνος και κίνδυνος σοβαρής, μόνιμης βλάβης του νωτιαίου μυελού (παράλυση). Στις (ευτυχώς σπάνιες) περιπτώσεις αυτές η σταθεροποίηση γίνεται με οπίσθια σπονδυλοδεσία (προσέγγιση της σπονδυλικής στήλης από την οπίσθια επιφάνεια του αυχένα).
Η σπονδυλοδεσία στον αυχένα εφαρμόζεται συχνότερα για σταθεροποίηση μετά από αυχενική δισκεκτομή. Πρόκειται για περιπτώσεις που υπάρχει πρόβλημα επίμονου πόνου στον αυχένα που επεκτείνεται στον ώμο και στο άνω άκρο σαν αποτέλεσμα πίεσης μίας νευρικής ρίζας από δισκοκήλη (κήλη αυχενικού μεσοσπονδυλίου δίσκου) ενώ πολλές φορές συνυπάρχει μούδιασμα και μυική αδυναμία στο χέρι. Η λύση είναι η αφαίρεση της δισκοκήλης και αποσυμπίεση της νευρικής ρίζας που γίνεται με προσέγγιση της σπονδυλικής στήλης από την πρόσθια-πλάγια επιφάνεια του αυχένα. Στην περίπτωση αυτή, μετά την αφαίρεση της δισκοκήλης, χρησιμοποιούμε πρόσθια διασωματική σπονδυλοδεσία και σταθεροποίηση με ειδικές μεταλικές πλάκες και βίδες κατάλληλου μεγέθους στην πρόσθια επιφάνεια της αυχενικής σπονδυλικής στήλης.
Σε σχετικά νεώτερους ασθενείς (κάτω των 50 ετών) σημαντική εξέλιξη αποτελεί η τοποθέτηση τεχνητού αυχενικού μεσοσπονδύλιου δίσκου. Με τον τρόπο αυτό αποκαθίσταται η φυσιολογική κινητικότητα του αυχένα και μειώνεται ο κίνδυνος ‘φθοράς’ σε παρακείμενους μεσοσπονδύλιους δίσκους που μπορεί να παρατηρηθεί , ιδιαίτερα σε κάποιες περιπτώσεις εκτεταμένης σπονδυλοδεσίας. Σε άλλες περιπτώσεις, όταν υπάρχει σοβαρή αστάθεια της αυχενικής σπονδυλικής στήλης (όπως σε προχωρημένου βαθμού ρευματοειδή αρθρίτιδα που έχει προσβάλει τον αυχένα) συχνά απαιτείται σταθεροποίηση της σπονδυλικής στήλης για να αποφευχθεί σοβαρή παραμόρφωση, πόνος και κίνδυνος σοβαρής, μόνιμης βλάβης του νωτιαίου μυελού (παράλυση). Στις (ευτυχώς σπάνιες) περιπτώσεις αυτές η σταθεροποίηση γίνεται με οπίσθια σπονδυλοδεσία (προσέγγιση της σπονδυλικής στήλης από την οπίσθια επιφάνεια του αυχένα).
2 comments:
Με την χρήση των ελάχιστα επεμβατικών τεχνικών σπονδυλοδεσίας, επιτυγχάνεται ελάχιστος χρόνος νοσηλείας (έως 30 ώρες) και ταχύτατη μετεγχειρητική αποκατάσταση του ασθενούς. Βλέπουμε πως οι επεμβάσεις σπονδυλικής στήλης με την βοήθεια της σύγχρονης τεχνολογίας έχουν κατορθώσει να πραγματοποιήσουν μεγάλα βήματα προόδου. Φαίνεται λοιπόν, πως η εποχή που δεκάδες ασθενείς παρέμεναν καθηλωμένοι στο κρεβάτι από τον πόνο της μέσης, λαμβάνοντας σωρούς παυσίπονων και αντιφλεγμονωδών φαρμάκων, δέσμιοι του φόβου τους για την “κακόφημη” χειρουργική της σπονδυλικής στήλης, έχει περάσει ανεπιστρεπτί.
Wow!!! Σχόλιο στο μπλογκ μου!! Πώς έγινε αυτό? Είσαι γνώστης ή απλά υποφέρεις κι εσύ? Εγώ το μεγαλύτερο πρόβλημα το έχω στον αυχένα, η κήλη στη μέση δεν ενοχλεί τόσο πια.
Post a Comment