Μια φορά κι ένα καιρό ήταν ένας κότσυφας που τον λέγαν ΣταύροΑπέκτησε φωλιά και κοτσυφόπουλα και τόσο περήφανος αισθάνθηκεΠου βγήκε και κάθονταν στο κλαδί καμαρωτός καμαρωτός!Από μακριά έρχονται όλα τα πουλιά του δάσουςΜπεκάτσες,τσίχλες,περιστέρια,αηδόνια,τσαλαπετεινοί και παγώνιαΑπό μακριά τον χαιρετάνε και από κοντά του λένε..«Γεια σου,Σταύρο!»-Δεν με λένε Σταύρο!Μον με λένε Σταύρο και κυρ Σταύροκαι αφέντη τσουτσουλομύτη!Αλλάζει όμως ο καιρός ..Να βροχές! να χαλάζια! να κεραυνοί!Πάει η φωλιά!Παν τα κοτσυφόπουλα!Παν όλα .. βγήκε και κάθονταν στο κλαδί μονάχος....και από μακριά έρχονται όλα τα πουλιά του δάσουςΜπεκάτσες,τσίχλες,περιστέρια,αηδόνια,τσαλαπετεινοί και παγώνιαΑπό μακριά τον χαιρετάνε και από κοντά του λένε..«Γεια σου Σταύρο και κυρ Σταύρο και αφέντη τσουτσουλομύτη!»-Δεν με λένε Σταύρο και κυρ Σταύρο και αφέντη τσουτσουλομύτη..Μόνο Σταύρο με λένε… μόνο Σταύρο...