Caracol paella!!

Black dress

Αφιερωμένο...!!!

''Θα φάμε κ θα χαρούμε μια-δυό μποτίλιες Βουργουνδίας, ώστε η παλιά μας γνωριμία να φαίνεται αξιαγάπητη στα μάτια μας, μια που καθώς βλέπω δεν υπάρχουν ελπίδες για νέα...''

R.I.P. κυρ-Σπύρο...

Δεν έλεγε να καταλάβει οτι η ντενεκεδένια υπηρεσία μας ουδεμία σχέση είχε με τη δική τους, παρά μόνο στον τίτλο. Δεν είχαμε όπλα, βαθμούς, αξιώματα. Κάθε φορά στη βόλτα του στη γειτονιά με το σκυλάκι, οι ίδιες κουβέντες, οι ίδιες απορίες...τώρα πια δε θα μας ''κουράζεις'' με τις ίδιες ερωτήσεις, μονάχα το σκυλάκι που θα κρατάει άλλος το λουρί του θα μας θυμίζει τις γελαστές κουβέντες που κάποτε κάναμε στα πεζοδρόμια του δάσους... R.I.P. κυρ-Σπύρο...

Κεκλεισμένων των θυρών ή η αγία οικογένεια.

Όπως διδάχθηκα πρόσφατα στη θεωρία θεάτρου,από το βιβλίο του αγαπητού -πλέον- Robert Leach,  και σύμφωνα με την θεωρία ''κοινωνικών ρόλων'' του Erving Goffman, όλα στη ζωή είναι θέατρο. Όταν περνάς μια συνέντευξη, φοράς το καλό σου κοστούμι. Όταν γνωρίζεις τα υποψήφια πεθερικά σου, δεν μιλάς με μπουκωμένο στόμα. Όλα λοιπόν στη ζωή είναι ρόλοι που όλοι καλούμαστε καθημερινά να υποδηθούμε. Πίσω όμως από την κλειστή πόρτα του σπιτιού τα προσωπεία πέφτουν...