Το καλοκαιράκι στην ακρογιαλιά...

summertime συνέχεια...

Θεατρικές σπουδές

Οτι χρειαζόταν αυτή την εποχή, αλλά και κάθε εποχή πιστεύω. Δηλ κάτι δημιουργικό, που να σου απασχολεί το μυαλό και να μη σου αφήνει χρόνο και χώρο για κανένα χασομέρι, και κατά συνέπεια πράγματα ανούσια. Πρώτο έτος και κατευθείαν στα βαθειά, 2 ενότητες, με δύο εργασίες να τρέχουν κάθε μήνα...συνεπώς, ένα έργο (περιμένοντας το Γκοντό του Μπέκετ) η ανάλυση του και μια πιθανή του σκηνοθεσία -θέατρο του παραλόγου με τη μία- συν μελέτη του theatre studies -στα αγγλικά βεβαίως βεβαίως κι αυτά για τη θεωρία θεάτρου. Όσον αφορά την ιστορία...ακόμα χειρότερα!! Μόνο για τον Οκτώβρη, εργασία πάνω σε 3 κλασσικά έργα αρχαίου δράματος, συν μελέτη ιστορίας ανά εβδομάδα συν η άφθονη έξτρα βιβλιογραφία...χρειάζονται κι άλλα???

Απο ποια ηλικία η γυναίκα εκπαιδευεται για τη μητρότητα...

God bless OUC!!!!

Πρέπει να το πάρεις απόφαση. Να τελειώνουμε.

Love and marriage.

Με αφορμή το χθεσινό γάμο των παιδιών πρέπει να ομολογήσω πως έχω αρχίσει και σκέφτομαι πολύ περίεργα, μάλλον απαισιόδοξα θα το έλεγα. Όταν είδα το πρόσωπά τους να έρχονται στο τραπέζι, τόσα λαμπερά, αισιόδοξα, γεμάτα ελπίδα και νιότη, το μόνο που μου ήρθε στο μυαλό μετά τη συγκίνηση , είναι το πόσα όνειρα έχουν κάνει αυτά τα νέα παιδιά, πόσες ελπίδες έχουν στηρίξει σε αυτή την εκδήλωση της μισής ώρας ή της μιας βραδιάς εν πάσει περιπτώση... να ανοίξουν ένα σπιτικό, να κάνουν παιδιά, οικογενειακές διακοπές και πόσα άλλα, βα σισμένα στα πρότυπα μιας κοινωνίας που φτιάξαμε κι εμείς οι ίδιοι βασιζόμενοι κάποτε στα ίδια ψέμματα κι ελπίδες κι όνειρα...μακάρι να αποτελέσουν αυτά τα παιδιά το πρότυπο της αληθινής ευτυχίας, να' ναι τα πρόσωπά τους πάντοτε έτσι χαμογελαστά και να βγάλουν ψεύτες όλους εμάς τους ανίκανους...

Α little bit of summer...

Λίγοι καλοί φίλοι κι όλα μοιάζουν διαφορετικά...

Back to reality...

Τέλειωσαν κι οι διακοπές, κι ο απολογισμός λέει μείον δύο ζεύγη συγγενών, άλλο ένα υπό αμφισβήτηση,μείον μία τηλεφωνική σύνδεση με μία νέα υπό αμφισβήτηση, ένας γάμος μονίμως υπό αμφισβήτηση με ένα ''δέμα'' μονίμως να καραδοκεί πάνω από το κεφάλι σου μην τυχόν και πάρεις ανάσα, μία ''φιλία'' που ακόμη ελπίζω κάποτε να ανθίσει, μία πρώην φιλία που για ακόμη μία φορά σου ρίχνει μια κεραμίδα στο κεφάλι...χρειάζονται κι άλλα? 

''Νομίζω πως θα σκάσω.''
Φτωχή Μάργκο.