Με αφορμή το χθεσινό γάμο των παιδιών πρέπει να ομολογήσω πως έχω αρχίσει και σκέφτομαι πολύ περίεργα, μάλλον απαισιόδοξα θα το έλεγα. Όταν είδα το πρόσωπά τους να έρχονται στο τραπέζι, τόσα λαμπερά, αισιόδοξα, γεμάτα ελπίδα και νιότη, το μόνο που μου ήρθε στο μυαλό μετά τη συγκίνηση , είναι το πόσα όνειρα έχουν κάνει αυτά τα νέα παιδιά, πόσες ελπίδες έχουν στηρίξει σε αυτή την εκδήλωση της μισής ώρας ή της μιας βραδιάς εν πάσει περιπτώση... να ανοίξουν ένα σπιτικό, να κάνουν παιδιά, οικογενειακές διακοπές και πόσα άλλα, βα σισμένα στα πρότυπα μιας κοινωνίας που φτιάξαμε κι εμείς οι ίδιοι βασιζόμενοι κάποτε στα ίδια ψέμματα κι ελπίδες κι όνειρα...μακάρι να αποτελέσουν αυτά τα παιδιά το πρότυπο της αληθινής ευτυχίας, να' ναι τα πρόσωπά τους πάντοτε έτσι χαμογελαστά και να βγάλουν ψεύτες όλους εμάς τους ανίκανους...
No comments:
Post a Comment