Πάντα βασιζόμουν στην καλοσύνη των ξένων...

Χορτάτση, Ερωφίλη, 1600...

"Πώς είναι μπορεζάμενο, κορμί να ξεχωρίσει, απού την ίδιαν του ψυχή, και να μπορεί να ζήσει?"
Μην το'χεις για παράξενο, γιατί το μποδισμένο, πράμ' αγαπάται πλειότερα και πλειά πεθυμισμένο..

Με το ίδιο μακό...

Που πήγαν οι εποχές που φορούσες την μπλούζα του καλού σου και τον μύριζες ασταμάτητα? Μπορούσες να τον μυρίσεις ακόμη κα στα χέρια σου, στα ρούχα σου, για πάντα και παντού. Νομίζω πως πλέον σ' αγαπώ.

At the bedroom