Επειδή η λογική τελειώνει εκεί που αρχίζεις εσύ και μ' ένα σου άγγιγμα όλα γκρεμίζονται και πάλι χτίζονται απ' την αρχή κι όλα τ' αστέρια κι οι γαλαξίες χορεύουν μέσα μου ως το πρωί γι' αυτό σ' αγαπώ... Επειδή χαράζεις καινούριες πληγές στο κορμί μου και γίνομαι χώμα, σάρκα κι αίμα και γίνεσαι εσύ η ψυχή μου κι οι άγρυπνες νύχτες φεύγουν πέρα μακριά απ' τη ζωή μου γι' αυτό σ' αγαπώ... Κι επειδή υπάρχουν τόσες χιλιάδες επειδή για να σου πω και μόνο στα χέρια σου νιώθω ατόφιος εγώ κι όπου κι αν ψάξω στου μυαλού μου τις γωνιές εσένα θα βρω. Επειδή γεμίζεις πουλιά και χρώματα κάθε αίσθησή μου κι ένας τυφλός ανάβει ένα φως να δει βαθιά μες στη συνείδησή μου και δε μου 'μεινε ούτε μια ντροπή, να φτύσω απάνω της μ'όλη τη δύναμή μου γι' αυτό σ' αγαπώ... Ε, και με σκορπάς και με μαζεύεις στων ψαράδων τα δίχτυα τις βραδιές και στης φυσαρμόνικας τις νότες, τις πιο σκληρές, τις πιο τρυφερές κι οι χαρές μου όλες βγαίνουν στα πεζοδρόμια γυμνές γι' αυτό σ' αγαπώ...
No comments:
Post a Comment